Première: ‘verpletterende kracht’


Het afgelopen weekend was de première van de theatervoorstelling ‘Dit is mijn hof’, gebaseerd op het gelijknamige boek, adembenemend en hartverscheurend. Veel stiltes, veel tekst, veel actie, veel emotie, veel inleving. Hopelijk ook een hart onder de riem voor veel toeschouwers. De eerste persreacties zijn erg positief voor het werk van de jonge regisseur Lynn Schutter en de acteerprestaties van Chiem Vreeken, Goele Derick en Edouard Kain.
In de recensie in de Theaterkrant schrijft NRC-redacteur en auteur Kester Freriks: ‘De Stoops boek is een van de moedigste van de laatste tijd. Als een van de eersten durfde hij het aan de spanning te beschrijven tussen boeren die al eeuwenlang hun koeien en akkers hebben op het oude boerenland én de nieuwe natuurontwerpers die boeren onteigenen, wegjagen van het land, de ‘groenen’ voor wie plas-dras en moeras de échte natuur is; boosdoener in dit verstikkende politieke spel is de haven van Antwerpen, die de nabijgelegen boerengemeenschap uitkoopt, de boerderijen sloopt…’
En verder: ‘In de regie van Lynn Schutter en de bewerking van Koen Caris is de handeling teruggebracht tot een essentieel gegeven. Een moeder met twee zoons, die in hun broedertwist én broederschap als een Bijbelse Kaïn en Abel zijn. De plaats van handeling is de binnenplaats van de Petrushoeve. Achter de boerderij de machtige dijk. Daarboven de wolken. Het allermooiste aan deze versie is dat de Petrushoeve aanvankelijk een beschutte plek lijkt, bestierd door boerin en boerenzoon, maar dat langzaam de dreiging van buitenaf een verpletterende kracht krijgt. Met ‘Dit is mijn hof’ bewijst het festival met theatrale overtuigingskracht een actueel en belangwekkend thema neer te durven zetten.’
In een interview net na de première schrijft de Provinciale Zeeuwse Courant (PZC): ‘Terwijl het premièrepubliek na het slotapplaus de borrel opzoekt, oogt schrijver Chris de Stoop aangedaan. ‘Dit komt heel hard binnen,’ zegt hij. Anderhalf uur heeft hij naar een theaterversie van zichzelf gekeken. ‘De dood van mijn broer was een keerpunt in mijn leven. Het boek heb ik opgedragen aan hem. Zo ervaar ik ook dit theater: als hommage aan mijn broer en aan alle boeren die de laatste decennia in Europa met miljoenen onderuit zijn gegaan. Het is een wereld die verdwijnt. Je knipt een ketting door die soms al honderden jaren oud is…’